гаќи (само мн.)
Еднодушно го одобрија планот сите и веќе секој пајдос и по два пати се враќаа во клозетите со по едно ќесе земја врзано за учкурот од гаќите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ти ги симнав гаќичките од бикинито по тенките прегради на твоите нозе, а ти ги потегна моите шорцеви под работ на исончаното.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
СИМОН: Верувам во работи на прв поглед. Не носите гаќи?
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Јас уште ги носам гаќите и елечето од црвената свила што ни ја подари македонското друштво од Софија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Гледај ни го умот и крој ни гаќи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога ќе излезат од реката потоци вода истекува од гаќите на војниците. Мислиш крстот го фаќале.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А ако крадецот имал друга тртка под гаќите?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Херој, рекоа е тој, ама не рекоа дека веднаш после борбата, во трапот си ги переше гаќите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ете така ја потфатив, ѝ фрлив трње в гаќи, само за да се соземе, а потоа уште еднаш и повторив дека чевлите многу ми се допаѓаат. Ептен ги погодила!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Освен тоа, недолжников не можел да запали борина со учкурот на гаќите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Кога ги открив помеѓу нејзината облека розовите гаќички и свилениот црвен комбинезон што пред малку ти го пробував си реков зарем може да е грев ваквите убавини ако ѝ ги облечам место на Натето Дуково на Огнена што уште не сум имал среќа да ја допам?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Кога почувствува во рацете дека јас нејзиното барање го исполнувам, таа тогаш, додека јас се спуштав на колена лизгајќи ѝ ги дланките преку колковите и по слабините надолу, го отпаша коланот од бањарката, се разголе откривајќи се пред мене без гаќи, со своето тело како целото излеано од млеко, ми допушти да ја изгледам па ми ја стави дланката од својата десна рака на темето и додека ги подвиткуваше нозете во колената и ги подрасчекоруваше, ми ја стегна главата, просто ми се навре на лицето...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ќе ви кажам: ме чуди само каде ги купил и кој му ги продал тие гаќи и брусхалтер!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Што сакаш уште да знаеш? Кој број гаќи носи. Не знам.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Поголемите по гаќи и маички. А најголемите само по гаќи, инаку не те сметаат за маж.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Така, на пример, ми станува јасно дека: - менувам долна облека со различно темпо: гаќите по два пати на ден, маиците еднаш неделно - подзаборавам некои француски фрази што некогаш солидно ги употребував, па наместо „trois heures moins quart“ велам „deux heures quarantecinque“ - бричењето наутро ми се одолжува на 40 до 45 минути - минатиот понеделник едноставно ми попречи постоењето на борот (засаден во дворот од татко ми на денот на мојата мала матура, пред цели 30 години) и морав да го дадам да се исече, зошто одеднаш паднатите иглички почнаа да ми ги затнуваат одводите за вода на покривот - не можам да догледам 60 насто од театарските претстави и 80 насто од филмовите, а опседнат сум од хорор сцените на ТВ екранот, во кои што ѕиркам до доцна во полноќ со глава пикната под дланките.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Дојдов до елечето и гаќите, уште тие се на мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пружам гаќи на тераса Над глава трошки ми тресе Таса Ќе ѝ се качам да ѝ ебам матер
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Некои војници се капат оголголи, а некои во долги гаќи и водата им ги надува гаќите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пред овие луѓе јаваше човек на бел коњ, по него три четворица на маски, а остатокот од пет шест души наоружани, но измешани со селани мариовци со бели гаќи и широки кошули.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
